Waarom kiezen mannen en vrouwen voor een kloosterleven achter muren. Wat is hun drijfveer en wat kenmerkt dit leven in afzondering? Deze vragen staan centraal in de nieuwe presentatie die een inkijk biedt in een besloten wereld.
Het abdijcomplex, waarvan het museum deel uit maakt, is geheel van de wereld afgescheiden door een monumentale achttiende-eeuwse muur. Achter deze muur wonen al meer dan driehonderd jaar de zusters Birgittinessen in hun abdij Maria Refugie, Maria toevluchtsoord, hun gesloten paradijs.
De muur is niet altijd even hecht geweest. In het begin van de jaren zestig werd de poort op een kier gezet. Uit die tijd dateren een film over het leven in het klooster van de Birgittinessen en een unieke fotorapportage, gemaakt in een ander klooster, dat van de zusters Clarissen te Megen.
Het is een leven in eenvoud. Alles wat van huis werd meegenomen, paste in een kist. Het is ook een leven van regelmaat, volgens getijden, met een vaste structuur en ordening om zo ongestoord zich geheel over te kunnen geven aan het verlangen naar Gods nabijheid. Gods schepping vormt het wereldbeeld van de kloosterling en zo ook dat van de benedictijn Dom Hans van der Laan (1904-1991), vooraanstaand bouwkundige en grondlegger van de Bossche school, aan wie speciale aandacht wordt geschonken.